John William Waterhouse, 6 Nisan 1849’da Roma’da doğmuştur. Annesi ve babası İngiliz asıllı ressamlardır. Çocukluk yıllarını İtalya’da geçirmiştir ve ailesi 1854 yılında Londra’ya geri taşınmıştır. Yaşadıkları ev, bugün, Victoria ve Albert Müzesi’nin yanındadır. “Nino” lakabıyla da anılan John William, 1871 yılında Kraliyet Sanat Akademisi heykel bölümüne girmiştir. Ancak ilgi alanına daha sonra resme yöneltmiştir. Kısa sürede başarı yakalayan Waterhouse’un “Uyku ve Kardeşi Ölüm” adlı eseri Kraliyet Akademisi yaz sergisinde sergilenmiştir. Bundan sonra her yaz sergisinde, eserleri sergilenmeye devam edilmiştir. Böylece Londra’nın sanat camiasında hatrı sayılır bir başarı elde etmiştir. 1895’de akademiye girmiştir ve sanat okulunda dersler vermeye başlamıştır. Ophelia isimli ünlü serisine başlamış ancak bitiremeden 1915 yılında kanser yüzünden ölmüştür. Londra’da, Kensal Green Mezarlığına gömülmüştür.
Waterhouse, genellikle, günlük yaşamdan ve antik Yunan mitolojisinden sahneleri betimleyen resimler yapmıştır. Resimlerinin çoğu Homeros, Ovidius, Shakespeare, Tennyson veya Keats gibi yazarların anlatılarına dayanmaktadır. 200’e yakın eseri bulunmaktadır ve Londra’da ünlü sanat galerilerinde sergilenmektedir.
MİTOLOJİ KONULU ÜNLÜ ESERLERİ
Uyku ve Kardeşi Ölüm, (Sleep and the Half Brother Death) 1874 yılında yapılmış ünlü bir eserdir. Hesiodos’un Theogony’sine göre, Uyku (Hypnos) ve Ölüm (Thanatos), Gece’nin (Nyx) çocuklarıdır.
Ressam, 1852’de önce annesini sonra iki erkek kardeşini tüberküloz yüzünden kaybeder. Bu olay, ressamı perişan eder ve duyguları resmine yansır. Önde ışığın vurduğu kardeş Uyku’yu temsil ederken, arkada gölgede kalan kardeş Ölüm’ü temsil eder.
Periler, Orfeus’un Kafasını Buluyor, 1990’da tamamlanmıştır. Orfeus, çok ünlü bir müzisyendir. Ezgileri, canlı ve cansız bütün varlıkları etkiler. Eurydice isimli bir peri ile evlenir ancak Eurydice, kırlardan koşarken bir yılan tarafından sokularak ölür. Orfeus, üzüntüden çıldırır ve karısını geri getirmek için yeraltı dünyasına iner. Müziği ile Persephone’u etkiler ve tanrıça, yeraltından çıkana kadar geriye bakmaması şartı ile karısını diriltmesine izin verir. Orfeus, merakına yenik düşer ve yeraltından çıkmadan geriye dönüp bakar. Böylece, karısını sonsuza kadar kaybeder. Kederden, üzüntülü müzikler yapar ve herkesten uzaklaşır. Bir gün Dionysos’un takipçisi esrik kadınlar topluluğu olan Maenadlar ile karşılaşır ve kadınlar, Orfeus’u parçalayarak öldürür. Orfeus’un kafası, nehirde süzülerek Lesbos’a kadar (Midilli Adası) gider ve kafa, şarkı söylemeye devam eder.
Danaides, 1906 yılında tamamlanmıştır. Mısır kralı Belus’un Danaos ve Aigyptos adında iki oğlu vardır. Danaos, Libya Kralı olurken; Aigyptos, Mısır kralı olur. Danaos’un elli kızı, Aigyptos’un ise elli oğlu vardır. Aigyptos, Danaos’a çocuklarını evlendirmeyi emreder ancak Danaos, bu evliliğe karşı olduğu için bir gemi inşaa eder ve kızlarını alarak, Yunanistan’da Argos kentine sığınır. Aigyptos, kardeşinin kaçmasına öfkelenir ve oğullarını alarak Argos’a gider. Savaş çıkmasından çekinen Danaos, kızlarının evlenmesine izin verir. Ancak evlendikleri gece, kızlarının, kocalarını öldürmelerini emreder. 50 kızının 49’u babasının emrini yerine getirir. İçlerinden bir tanesi, kocasının bekaretine gösterdiği saygı yüzünden, kocasını öldürmez.
Danaos’un elli kızı Danaides olarak adlandırılır. Kocalarını öldürmenin cezası, ölümsüzler tarafından kesilir. Danaides, sonsuza kadar, dibi delik olan havuzu doldurmaya çalışır. Resim, Danaides’in sonsuz işkencesini betimler.
Danae, 1892’de tamamlanmıştır. Danae, Argos kralı Akrisios’un kızıdır. Akrisios, bir kahine danıştığında, kızından doğacak olan bir erkek çocuk tarafından öldürüleceğini öğrenir. Korku ile kızını zindana kapatır. Ancak çoktan Danae’ye aşık olan Zeus, altın yağmur damlası olarak kızın zindanına sızar ve onunla beraber olur. Bu birliktelikten ünlü kahraman Perseus doğar. Kızını ve torunu keşfeden kral, onları bir sandığa kapatarak denize atar. Perseus ve annesi Danae’yi bir denizci kurtarır. Resim, bu sahneyi betimler.
Büyülü Daire, John William Waterhouse’un 1886 yılında yaptığı Ön-Rafaelit tarzındaki iki yağlı boya tablonun adıdır. Resimler, bir cadı ya da büyücüyü, törensel büyüsü için ritüel bir alan yaratmak amacıyla ateşten bir büyülü daire çizmek için bir asa kullanırken tasvir etmektedir.
Waterhouse’a özgü bir tarzda, ana karakter tuvalin ortasına yerleştirilmiş yalnız bir kadın figürüdür. Etraftaki manzara tam olarak gerçek değilmiş gibi pusludur ve arka plandaki figürler ancak yakından incelendiğinde fark edilebilir, bu da cadının kasıtlı olarak tek önemli imge olmasını sağlar.
